Spotkanie przygotowujące do 35. Ogólnopolskiej Pielgrzymki KWC

Widzieć

  • Jakie znaczenie dla mnie ma budowanie wspólnoty z Bogiem i ludźmi / służba bliźniemu  / dawanie świadectwa o Chrystusie?
  • Co jest trudne w realizowaniu komunii z Bogiem i bliźnimi / posłudze na rzecz drugiego człowieka / byciu świadkiem Chrystusa?

Ocenić

Z Podręcznika KWC:

1. Słowa Ojca świętego Jana Pawła II zawarte w jego liście pożegnalnym do Polaków z dnia 23 października 1978 r.: „proszę, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła” – stały się – i to już w chwili ich wygłoszenia przez Ojca świętego podczas pamiętnej audiencji pożegnalnej – bezpośrednim bodźcem i natchnieniem do podjęcia nadzwyczajnej akcji na rzecz ratowania narodu od alkoholizmu oraz innych zagrożeń. Łączyło się z tym uświadomienie sobie w tym dziejowym momencie, że jedyny i niepowtarzalny autorytet pierwszego w historii Papieża – Polaka mógłby zmobilizować zdrową część narodu do czynu odnowy moralnej na miarę potrzeb wynikających z aktualnego zagrożenia.

2. Ruch Światło-Życie poczuł się pierwszym i odpowiedzialnym adresatem powyższego apelu Jana Pawła II skierowanego do wszystkich Polaków. Dał temu wyraz Moderator Krajowy Ruchu, gdy w orędziu do uczestników Dnia Jedności Ruchu Światło-Życie z Papieżem Janem Pawłem II wygłoszonym w dniach 28 i 29 października 1979 roku przez Radio Watykańskie powiedział: „Odpowiadając na tę prośbę rozpoczynamy od dzisiejszego Dnia Jedności kilkumiesięczne przygotowanie do diakonii wyzwolenia, którą chcemy podjąć na rzecz całej polskiej młodzieży i narodu; przygotowanie do służby wyzwolenia z nałogów społecznych – zwłaszcza nałogu alkoholizmu – oraz ze wszelkiego zakłamania i lęku, który nie pozwala człowiekowi urzeczywistniać siebie zgodnie z wzniosłym powołaniem osoby, aby stać się nowym człowiekiem na wzór Niepokalanej Matki Chrystusa i Kościoła”.
W wyniku tego przygotowania, w ramach którego odbyły się m.in. narady w gronie specjalistów – działaczy przeciwalkoholowych, kilka serii oaz rekolekcyjnych diakonii wyzwolenia, sesja specjalna w ramach IV Krajowej Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie w Kalwarii, parafialne rekolekcje wyzwolenia w Zakopanem-Olczy, wyłonił się zasadniczy program Krucjaty Wyzwolenia Człowieka oraz podstawowe metody działania. Program ten został zaprezentowany po raz pierwszy przedstawicielom Episkopatu Polski oraz uczestnikom Ogólnopolskiego Dnia Jedności Ruchu Światło-Życie (delegacjom diecezjalnym i rejonowym Ruchu) zebranym w katedrze wawelskiej przy grobie św. Stanisława biskupa i męczennika dnia 9 maja 1979 r. w 900. rocznicę Jego śmierci. (…)

6. Przygotowana w ten sposób Krucjata Wyzwolenia Człowieka, której plan zawiera niniejszy podręcznik, została przedstawiona Ojcu świętemu, Janowi Pawłowi II w maju 1979 roku. Wtedy też prosiliśmy Ojca świętego o spotkanie z ogólnopolską reprezentacją Ruchu Światło-Życie z okazji Jego pobytu na Podhalu w dniu 8 czerwca. Podczas tego spotkania, zgodnie z sugestiami wysuniętymi w zaproszeniu, miało nastąpić proklamowanie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka jako daru Ruchu Światło-Życie dla Papieża. Ojca świętego poproszono o pobłogosławienie tego dzieła. (…) (Podręcznik KWC I 1-2)

Fragment homilii z Nowego Targu:

"Teraz jeszcze pragnę zwrócić się do młodzieży, która szczególnie umiłowała te strony i tutaj szuka nie tylko fizycznego wytchnienia, ale także duchowego odpoczynku. "Odpocząć" – napisał kiedyś Norwid – to znaczy "począć na nowo". Otóż duchowy odpoczynek człowieka – jak słusznie wyczuwają to tak liczne środowiska młodych – musi prowadzić do odnalezienia i wypracowania w sobie owego "nowego stworzenia", o którym mówi św. Paweł. Droga do tego wiedzie poprzez słowo Boże odczytywane i celebrowane z wiarą i miłością, poprzez uczestnictwo w sakramentach, a nade wszystko w Eucharystii. Droga do tego wiedzie poprzez zrozumienie i realizację wspólnoty, czyli komunii z ludźmi, która rodzi się z Komunii z Chrystusem, z Eucharystii. Droga do tego wiedzie także poprzez zrozumienie i realizację ewangelicznej służby, czyli "diakonii". Obyście, moi drodzy, nie ustawali w tym szlachetnym wysiłku, który pozwala wam stawać się świadkami Chrystusa. Świadek w języku biblijnym znaczy martyr.

Polecam was Niepokalanej – Tej, której cały świat oddawał stale błogosławiony Maksymilian Maria Kolbe. Polecam wszystkich Matce Chrystusowej, która tu w pobliżu króluje, czyli gazduje i matkuje – w swoim sanktuarium ludźmierskim i w tej głębi Tatr na Rusinowej Polanie. (Jakże tę głębię Tatr podziwiał i miłował sługa Boży Brat Albert ze swej pustelni na Kalatówkach!) I polecam was Matce Chrystusowej w tylu innych sanktuariach, rozłożonych u podnóża Karpat, Beskidów, Bieszczadów, w diecezji tarnowskiej, w diecezji przemyskiej… na wschód i na zachód, w stronę Babiej Góry i Pilska, Karkonoszy i dalej. I na całej polskiej ziemi. Niechaj tego dziedzictwa Chrystusowej wiary i ładu moralnego strzeże św. Stanisław, episcopus et martyr, patron Polaków: świadek Chrystusa od tylu stuleci na naszej ojczystej ziemi."(św. Jan Paweł II, homilia w Nowym Targu 8.06.1979)

Działać

  • Czy Krucjata jest dla mnie jednorazową decyzją, czy też widzę przestrzeń do zaangażowania?
  • Czy buduję wspólnotę Krucjaty Wyzwolenia Człowieka? Czy zależy mi na więzi z braćmi w jednym Dziele? Jakie miejsce w podejmowaniu diakonii wyzwolenia ma modlitwa, udział w pielgrzymce KWC?
  • Jak wygląda moja posługa na rzecz KWC? Na rzecz obrony ziemi świętej, którą jest godność każdego człowieka? Jak angażuję się w inicjatywy podejmowane przez KWC?
  • Czy świadczę o Chrystusie, będąc w dziele Krucjaty? Czy inni, dzięki mnie mogą usłyszeć dobrą nowinę o Chrystusie, który niesie wyzwolenie?

 

 

 

    Nasza strona korzysta z plików cookies. Czytaj więcej
    Akceptuj