W dniach 11-15.01.2013 roku w Licheniu kilkanaście osób (małżeństwa z Domowego Kościoła i osoby dorosłe) przeżyło rekolekcje Oazy Rekolekcyjnej Diakonii Wyzwolenia. Członkowie DK przyjechali z różnych diecezji, z dużym stażem rozwoju duchowego we wspólnocie i długim okresem trwania w KWC. Nie było potrzeby, by kogoś prosić dwa razy o posługę. Hasło „chętnie” wprowadzone od pierwszych chwil trwania rekolekcji przyjęło się od razu i dzięki temu wszystkie osoby od razu angażowały się w realizację programu rekolekcyjnego.
Prowadzącymi były osoby z Centralnej Diakonii Wyzwolenia – ks. Wojciech Ignasiak moderator Unii Kapłanów Chrystusa Sługi i Katarzyna Owczarek.
Prowadząca umiejętnie animowała i angażowała uczestników rekolekcji, dlatego od samego początku każdy miał szansę przeżywać w sposób pogłębiony ten święty czas rekolekcji, a uczestnicy bardzo angażowali się w przygotowanie i przeprowadzenie poszczególnych punktów programu.
Ujawniły się też talenty w śpiewie, dzięki temu Jutrznia, Eucharystia, Nieszpory i Nabożeństwo Ewangelizacyjne było przygotowane w sposób doskonały. Wspierały nas też osoby, które przyjeżdżały tylko na liturgię, dzięki czemu poznaliśmy różne szkoły śpiewu i różne tradycje w przygotowaniu liturgii.
Szczególnie ogromne zaangażowanie wykazywały osoby wybierane (każdego dnia inne) do przygotowania i poprowadzenia nabożeństwa ewangelizacyjnego. Bardzo głębokie i poruszające były świadectwa osób, które opowiadały, jak spotkały Jezusa i jak formacja w Ruchu Światło-Życie pogłębiła ich relacje w rodzinie i w świecie. Dzielili się też tym, jak decyzja o włączeniu się do KWC zmieniała ich postawy wobec najbliższych oraz jak zawołanie „Nie lękajcie się” towarzyszy w ich życiu codziennym. Praktyczna nauka, jak przeprowadzić w swojej parafii rekolekcje Ewangelia Wyzwolenia, była bardzo odkrywcza, wielu uczestników przeżywało taki rodzaj formacji po raz pierwszy w życiu.
ORDW był dla wszystkich niezwykłym czasem. Profesjonalne prowadzenia spotkań przez Kasię pozwoliło nam poznać zasady pracy diakonii KWC. Spotkania te prowadzone były na podstawie słów błogosławionego Jana Pawła II, by przeciwstawić temu wszystkiego, co uwłacza ludzkiej godności oraz do tekstów Sługi Bożego ks. F. Blachnickiego. Dzięki temu uświadomiliśmy sobie, że to dzieło, do którego zachęcał błogosławiony papież, a realizował Sługa Boży, jest dziełem Niepokalanej i należy je realizować z pomocą Bożą. Nauczyliśmy się, że naszą pracą powinien kierować maksymalistyczny realizm i że nie możemy zadowolić się jakimś sporadycznym i przypadkowym działaniem, ale prowadzić zwycięską wojnę.
Jednak nie tylko zdobyliśmy wiedzę o pracy diakonii KWC i w ogóle całej historii jej powstania, ale wszyscy uświadomiliśmy sobie, że jest wielu ludzi zniewolonych przez wielorakie uzależnienia, którym powinniśmy pomóc. Melodią przewodnią były słowa pieśni „powiedz ludziom, że kocham ich…”. Te słowa były dla nas codziennie przynagleniem do głoszenia Ewangelii Wyzwolenia wszędzie tam, gdzie będziemy posłani.
Lena