Rozdział VI. Taktyka Krucjaty

1. Zasadniczą taktyką w walce o wyzwolenie człowieka z niewoli alkoholizmu, przyjętą przez Krucjatę, jest praktykowanie przez jej członków całkowitej abstynencji od alkoholu. Z naukowo pewnej przesłanki, że zachowanie całkowitej dozgonnej abstynencji jest jedynym środkiem ratunku dla nałogowych alkoholików, wynika postulat dobrowolnej abstynencji tych, którzy chcą podać rękę braciom dotkniętym nieszczęściem alkoholizmu. Takich ludzi skupia KWC i dlatego tylko gotowość praktykowania abstynencji z miłości "ku słabym braciom" może stanowić kryterium przynależności do Krucjaty. Abstynencja godzi przy tym skutecznie w panujący u nas powszechnie terror alkoholowy, w towarzyski przymus picia, mający swoje źródło w ogólnej psychozie alkoholowej. Abstynencja jest więc sama w sobie zwycięstwem odniesionym w walce z alkoholizmem, jest czynem odwagi i wolności oraz czynem wyzwalającym. 
Propagowanie abstynencji jako dobrowolnych "czynów wyzwolenia" jest więc podstawową metodą w taktyce KWC. Pełne uzasadnienie wartości tej praktyki znajduje się w opracowaniu Abstynenckie "credo" Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

2. Krucjata Wyzwolenia Człowieka jako "nowe wojsko Gedeona" chce skupić ludzi zdecydowanych i odważnych, nastawionych na walkę ze społecznym zagrożeniem alkoholizmu i dlatego skupia tylko całkowitych abstynentów. Człowiek pijący umiarkowanie lub wyrzekający się częściowo alkoholu rozwiązuje bowiem dla siebie ten problem zgodnie z wymaganiami etyki i kultury, ale nie wnosi pozytywnego wkładu do walki z klęską społeczną. 

Postanowienie abstynencji równoznaczne z decyzją włączenia się do KWC powinno być zadeklarowane na piśmie i wpisane do "Księgi Czynów Wyzwolenia" istniejącej przy każdej stanicy. Przyjmuje się dwie formy składania zobowiązań abstynenckich: 

  • na jeden rok, przez co staje się ktoś kandydatem do KWC; 
  • na czas przynależenia do KWC przez co staje się członkiem KWC. 

Złożenie deklaracji ma charakter zobowiązania się wobec wspólnoty ruchu – Krucjaty Wyzwolenia Człowieka – i każdy zachowuje wolność wycofania go w chwili wyłączenia się z szeregów członków KWC. Pozostawia się do decyzji każdego zgłaszającego się do KWC, czy zobowiązanie swoje chce umocnić dodatkowo przyrzeczeniem złożonym Niepokalanej, Matce Kościoła i przez Nią, Chrystusowi (w tym wypadku może ktoś złożyć to przyrzeczenie na całe życie). Członkowie Ruchu Światło-Życie stają się kandydatami KWC z chwilą włączenia się do wspólnot deuterokatechumenalnych po oazie I stopnia, a członkami przez złożenie zobowiązań abstynenckich po oazie II stopnia.

3. Ponieważ zobowiązanie abstynenckie jest deklaracją przystąpienia do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka walczącej z alkoholizmem jest ono pełne i ma sens o tyle, o ile zawiera w sobie postanowienie nieczęstowania alkoholem oraz niewydawania pieniędzy na alkohol, czyli nie kupowania go. Inaczej byłaby to walka połowiczna i niekonsekwentna, walka mająca w sobie zaród kapitulacji! Dlatego zobowiązanie abstynenckie łączy się w deklaracji członka KWC z tymi dwoma postanowieniami.

4. KWC podejmuje również walkę z nałogiem palenia tytoniu. Abstynencja od tytoniu nie jest jednak u dorosłych objęta zobowiązaniem czy przyrzeczeniem, gdyż uważamy, że przy obecnym stanie wiedzy o szkodliwości palenia tytoniu, jest ona wymogiem zdrowego rozsądku oraz obowiązkiem wynikającym z V przykazania Dekalogu. Dlatego powstrzymanie się od palenia tytoniu nie może być przedmiotem dobrowolnej ofiary z miłości, tak jak abstynencja od alkoholu.

5. Przewiduje się osobną formę włączania się do KWC dzieci ze szkoły podstawowej (na wzór istniejącej kiedyś "Dziecięcej Krucjaty Niepokalanej"), natomiast młodzież szkół średnich włącza się, podobnie jak dorośli, po roku kandydatury na "czas przynależenia" (analogicznie jak w ruchu oazowym).

6. Korzystając z owocnych metod wypracowanych w oazowym Ruchu Światło-Życie, KWC posługuje się metodą czterodniowej oazy rekolekcyjnej diakonii wyzwolenia (ORDW) w celu wstępnej formacji "diakonii wyzwolenia". Rekolekcje te, których celem jest doprowadzić do decyzji zaangażowania się w zespole diakonii KWC, przygotowują równocześnie bezpośrednio owe zespoły do zorganizowania i prowadzenia stanicy KWC oraz do prowadzenia rekolekcji ewangelizacyjnych Ewangelia wyzwolenia.

7. Rekolekcje według programu "Ewangelia wyzwolenia" są pięciodniowymi rekolekcjami otwartymi, parafialnymi (środowiskowymi) opartymi na Ewangelii św. Łukasza, prowadzonymi metodą rekolekcji ewangelizacyjnych. Są one zasadniczą metodą mobilizacji członków KWC i powinny prowadzić do powstania w danej parafii lub ośrodku duszpasterskim placówek KWC. Głównym zadaniem stanicy będzie przeprowadzenie takich rekolekcji we wszystkich parafiach i ośrodkach duszpasterskich swojego rejonu.

8. Owocem "rekolekcji wyzwolenia" powinno być także dotarcie w danym środowisku do alkoholików nałogowych oraz niewolników innych nałogów w celu zaproponowania im akcji ratunkowej prowadzonej przy pomocy metod ruchu tzw. Anonimowych Alkoholików. Akcja ta opiera się bowiem na podobnych, biblijnych przesłankach "teologii wyzwolenia człowieka", jak KWC.

9. Krucjata Wyzwolenia Człowieka chce także sięgnąć do pomocy i środków, jakich dostarcza dzisiejsza "odnowa w Duchu Świętym", czyli odnowa charyzmatyczna w Kościele. 
Grupy modlitewne mogą współpracować z poszczególnymi stanicami KWC, bądź to w ramach rekolekcji wyzwolenia, bądź stale, głównie przez modlitwę wstawienniczą w intencji chorych i ofiar nałogu. Członkowie tych grup mogą roztoczyć szczególną opiekę nad tymi ludźmi oraz nad ich rodzinami.

10. W ramach działalności stanic i placówek mogą być stosowane wszelkie godziwe i rozumne metody i środki walki z alkoholizmem oraz innymi nałogami, a więc: wystawy, wieczornice, filmy i przeźrocza, broszury, ulotki, afisze, nagrania na taśmach itp. Można i należy także zapraszać do współpracy specjalistów z różnych dziedzin, zwłaszcza lekarzy, psychiatrów i psychologów.

Ks. Franciszek Blachnicki
    Nasza strona korzysta z plików cookies. Czytaj więcej
    Akceptuj